Mijn muzische bagage

Muzische vorming: één van de vakken waar ik altijd naar uitkijk. Zowel vroeger als nu, het blijft me boeien.

PAPIER HIER

Als kind in de lagere school was ik al graag creatief bezig. Ik deed toen en doe nog steeds graag aan upcycling: iets aanpassen, veranderen of een nieuwe functie geven. Dit kan gaan van een oud tafelkleed een draagtas maken, een hemd omnaaien tot een kleedje of een melkblik tot plantenpotje omtoveren.

In de middelbare school kwam mijn voorliefde voor papier al naar boven. Verjaardagskaartjes voor vrienden maakte ik steevast zelf, met materialen, papier en karton die ik rondom mij tegenkwam. In de tekenschool op zaterdagnamiddag ontdekte ik nog meer technieken, inzichten in kleur, vorm en compositie. Het deed me alleen maar zin krijgen naar meer.

Die voorliefde heeft zich dan verder gezet in mijn studies en latere werk als grafisch vormgeefster: het juiste papier vinden, een speciale toets toevoegen door afwerking en druktechnieken (reliëfdruk en diepdruk zijn mijn favorietjes), gebruik maken van verschillende soorten inkten (UV-vernis, extra Pantone-kleuren, ...)

MUSIC & SHOW

Muziek zat er in ons gezin niet meteen in van dag 1, toch niet het zelf maken ervan. Mijn ene grootvader kon wel een nootje piano spelen, en mijn andere grootvader haalde op zondag graag zijn platenspeler boven, waarbij mijn zus, broer en ik lekker zotjes stonden te dansen op de smurfenmuziek van vader Abraham (oh nostalgische momentjes om te koesteren ...).

Toch zat die muzikale kriebel er in. Bij de scoutskampen vroeger deed ik maar al te graag mee aan de playbackshows op kamp. Sandra Kim is héééél vaak de revue gepasseerd...

Hoewel ik nooit notenleer had gevolgd wou ik heel graag piano en gitaar leren. Met de basislessen notenleer met blokfluit van op de middelbare school zelf, mocht ik dan toch pianolessen volgen. Later kwamen daar ook nog gitaarlessen bij. Zalig vond ik het, om mezelf en anderen te kunnen begeleiden op de gitaar bij liedjes. Die scouts-momenten rond het kampvuur met gitaar en zang blijven hartverwarmend!

Partituren spelen op piano, liedjes begeleiden op de gitaar, af en toe zelf er een nootje bij zingen, ... dat wel, maar als de gitaarleraar me vroeg om samen of alleen een stukje te improviseren, schoot ik meteen in een kramp. Respect voor zij die dit kunnen!

Jammer genoeg zitten die noten nu niet meer in mijn vingers. Een enkel akkoordje op de gitaar ken ik nog, de 'do-re-mi' op de piano zal ik ook nog wel terugvinden, maar die muzikale kennis is door de werkjaren heen verwaterd. Daarom vind ik het nu wel enorm fijn om de ukelele te ontdekken. Een piano terug in huis halen staat ook nog op mijn 'bucket list'.

Hoewel ik nu zelf minder muzikaal bezig ben, pik ik graag van tijd tot tijd nog een concertje mee. En dit kan heel verschillend zijn: een Kapitein Winokio-voorstelling met de familie en kinderen, de Nieuwe Snaar, Kommil Foo, Pink, Oscar & The Wolf, ... En die laatste heeft me écht zo meegenomen in zijn 'drive' op het podium van Rock Werchter anno 2018: ge-wel-dig!

DANS

Dansles ben ik pas op latere leeftijd (25 jaar) gaan volgen, maar het heeft me altijd wel gefascineerd, ook vroeger. Op fuiven bleef ik niet stilstaan, en als er op scouts of school een podium werd gezet, stak ik met vriendinnen graag een dansje in elkaar. In 2005 begon ik met Jazzdans lessen te volgen. Het jaar nadien ook Afrikaanse dans. 2 heel verschillende soorten dansen, met elks hun eigen unieke manier van expressie. Dans als een uitlaatklep.

Ook al doe ik het maar sporadisch, een dansvoorstelling bijwonen vind ik fantastisch: de dansers zich volledig zien overgeven aan de muziek en emoties ervan... het kan me jaloers maken dat ik het zelf zo niet kan.

Dansvoorstellingen die me zijn bijgebleven waren onder andere die van de percussie groep 'Stomp': waarbij muziek werd gemaakt door onder andere olievaten te combineren met water, een adembenemend spektakel!

Ook een dansvoorstelling van Jan Fabre blijft me bij: de titel weet ik niet meer, maar ik was volledig gefascineerd door de bakstenen die over het podium vlogen, zonder ook maar 1 danser te raken.

Cirque Du Soleil nam me ook al een paar keer mee naar hun sprookjesachtige wereld vol magie, acrobatie en mysterie.

MUSEA, KUNST & CULTUUR

Maar niet alleen dans- en muziekvoorstellingen spreken me aan, ook tentoonstellingen of culturele events mogen niet ontbreken.

Toen ik als kind met mijn ouders op reis ging, bezochten we eerder de 'klassieke' musea. In mijn 'jeugdjaren' was ikzelf eerder geprikkeld door hedendaagse kunst, die mij nu nog steeds kan smaken. Zo denk ik aan Panamarenko's installaties 'the Aeromodeller', of 'De man die de wolken meet' van Jan Fabre.

Schilderijen zoals die van Brueghel konden mij toen minder smaken, het voelde me destijds aan als 'ouderwets'. Vandaag de dag begin ik ze anders te bekijken, de betekenis ervan te achterhalen.

Toch hebben we (mijn zus, broer en ikzelf) onze ouders kunnen overhalen om ons - in het kader van onze studies - mee te nemen naar de Wereldtentoonstelling Lissabon in 1998. Een geweldige reis!

Maar daar bleef het niet bij, ze namen ons ook een keertje mee naar Londen, een stad waar je me altijd op citytrip naartoe mag sturen! Deze stad blijft mijn 'alltime favourite'. Ik ben er ondertussen al meerdere keren naartoe geweest, en er zullen nog meerdere keren volgen. Oh wat hou ik van deze dynamische, bruisende stad! Met het Design Museum, Covent Garden met zijn straatartiesten, the Photographers' Gallery, the National Portrait Gallery, the Tate Modern, en noem maar op, ... Love it!

Maar ook andere steden kunnen me bekoren: Barcelona, Valencia, Kopenhagen, Berlijn, ... In Madrid in 2017, bijvoorbeeld, was ik enorm onder de indruk van de werken van Escher. In 2019 hebben we de Dutch Design Week in Eindhoven bezocht. De stad werd die week ondergedompeld in het thema duurzaamheid: "If not now, then when?" Een thema dat enorm is blijven 'hangen', design en kunst ingezet als 'wake-up call', en het werkt!

Geprikkeld door architectuur koos ik dit destijds ook als thema voor mijn eindwerk van mijn studies grafische vormgeving. Ik creëerde het grafische werk rond een (fictieve) tentoonstelling genaamd: 'Less is more. Less is a bore'. Deze 2 tegengestelde uitspraken plaatste ik tegenover elkaar, met telkens 2 architecten die zich daarbij aansloten met hun werk: 'Less is more' met de architecten Mies van der Rohe (quote is van Mies van der Rohe) en Tadao Ando; 'Less is a bore' met de architecten Robert Venturi (quote is van Robert Venturi) en Renzo Piano.

Zo zie je: ik werd en word nog steeds geprikkeld door design, fotografie, mode, muziek, dans, architectuur, kunst en cultuur, hier en elders.

Die prikkels wil ik als leerkracht ook graag doorgeven aan de leerlingen. Ze laten proeven en beleven van wat er bestaat en van wat er mogelijk is. Ruimte geven aan hun creativiteit, een veilige omgeving creëren voor het kind om zich te uiten. Hen hierin niet afremmen, maar net positief bekrachtigen. Hierin wil ik hen graag laten groeien, maar met als rode draad: respect. Respect voor jezelf én voor de andere. Respect voor wat je zelf maakt én voor het werk van iemand anders.